Ardahan’ı canım ve damarımdaki kanım olarak görüyorum. Daima güzel yönünü gazetemde gündeme taşıdım. Bundan dolayı Ardahan’a sevgim, halkımıza ise saygım sonsuzdur. Buna rağmen bende her Ardahanlı gibi istemeyerek Kars havaalanına geldim, İzmir’e hareket ettim ve dolayısıyla çok sevdiğim ilimden ayrılmak zorunda kaldım.
Ardahan’da 50 yılı aşkın bir süre mahalli gazetecilik, kitapçılık ve ticari işlerle iştigal ettim. Bunun yanı sıra CHP ile AK Partide görev aldım. Şerefim, vicdanım ve onurumla halkıma hizmet sunma gayretinde bulundum. Ardahan’ın gelişmesi ve hemşerilerimizin kalkınması için 50 yıllık gazeteci olarak gerekli hizmetlerde bulunanları taktir, yolsuzluk-haksızlık ve hırsızlık yapanları da tenkit etmeye özen gösterdim. Ancak verdiğim mücadeleye rağmen memleketimin gelişmesi ve halkımın kalkınması için fazla bir şeyler yaptığımı sanıyorum.
Gönül isterdi ki yaşamımın sonuna kar Ardahan’da kalsaydım, memleketime ve milletime azda olsa faydalı olsaydım. Ama, özellikle bölgemizi tükenme aşamasına getiren göç bizim aileyi de olumsuz etkiledi, üniversite bitiren çocuklarımız batının değişik illerinde görev aldılar. Buna bağlı olarak eşimle birlikte çocuklarımızın bulundukları illere yakın şehirlerde ikamet etme mecburiyetinde kaldık. Haliyle gittiğimiz yerlerde pek tanıdıklarımız yok. Dolayısıyla çokta neşeli günler geçirdiğimizi söyleyemem. O yüzden yazın Ardahan’da kalıyorum, kışın ise çocuklarımıza yakın olmak amacıyla Kuşadası ilçesinde ikamet etmek zorunda kalıyoruz. Çünkü kışın Ardahan’da kalmak çok zor, diğer tarafta akrabanın, dostun ve arkadaşın olmadığı yerlerde ikamet etmekte tam manasıyla çekilmez bir cezadır. Bu durum göç etmiş olan en azında 500 bin Ardahanlı için geçerlidir. İşte bundan dolayıdır ki, Ardahan’da kalmakta zor, başka illere gitmekte zordur.
Bende hiç istememekle birlikte, memleketimi terk ettim ve Kars havaalanına geldim. Bütün dünya ile ülkemizi tehdit eden corona virüs illetinden herkesin korunması dileğiyle, tün Ardahanlılara selam ve saygılarımı sunarım.